Osteopathie dient te worden beschouwd als een volwaardige geneeskunde die zich richt op alle weefsels van het lichaam. Osteopathie kan worden beschouwd als een wetenschap, een filosofie en een vaardigheid binnen de hedendaagse gezondheidszorg op basis van originele principes voor het onderzoeken en behandelen van de patiënt.

De filosofie binnen het Osteopathische concept is gebaseerd op 3 uitgangspunten:

1. Het menselijke lichaam vormt één biologische eenheid.
2. Ieder lichaam bezit van nature zelfregulerende en zelfgenezende krachten.
3. De bouw en alle functies van het lichaam zijn onderling en wederkerig afhankelijk van elkaar.

1. Het menselijke lichaam vormt één functionele eenheid.

Het lichaam dient te worden beschouwd als één biologische eenheid, zowel in gezondheid als in ziekte. Het menselijk lichaam reageert en functioneert in alle omstandigheden steeds als één geheel. Hoewel het menselijke lichaam uit veel delen (cellen) is opgebouwd, functioneren en reageren al deze afzonderlijk te onderscheiden deeltjes dus steeds in dienst van elkaar! Met als gevolg dat wanneer één bepaald deel of orgaan, door wat voor oorzaak dan ook, niet meer optimaal functioneert, dit vroeg of laat kan leiden tot aanpassingen of problemen elders in het lichaam.

Dat het soms lange tijd duurt voordat er allerlei verschijnselen of klachten, ook op een heel andere plaats in het lichaam, ontstaan komt doordat het lichaam zich in eerste instantie heeft weten aan te passen (compensatiemechanismen) aan een bepaalde verandering.

Als dan na verloop van tijd dit compensatievermogen tekort schiet of raakt “uitgeput”, komen de problemen. Gevolg daarvan kan bijvoorbeeld zijn dat pijnklachten op een héél andere plaats in het lichaam naar voren komen dan waar de oorsprong van het probleem in feite is gelegen.

2. Ieder lichaam bezit van nature zelfregulerende en zelfgenezende krachten

Het menselijke lichaam heeft, als intelligente structuur, een aangeboren tendens om iedere verstoring van gezondheid te herstellen. Voorwaarde is dat het lichaam op verschillende vlakken goed functioneert. Één van die functies is beweeglijkheid,ook die op uiterst minimaal niveau. Zonder deze specifieke ‘beweeglijkheid’ is normaal functioneren zelfs niet voorstelbaar.

Gezondheid is aangeboren en betekent daarmee ook alle vrijheid van “bewegen” in alle afzonderlijke delen van het lichaam. Ziekte, of beter: tekort aan gezondheid, betekent in dit verband verlies van beweeglijkheid “ergens” in het lichaam.

Kortom: Ieder lichaam bezit in zekere mate eigen genezende krachten en de aangeboren eigenschappen zichzelf te verdedigen tegen verstoring van de homeostasis, die de gezondheid normaal gesproken in stand houdt.

Het onderkennen, het uiteindelijk stimuleren of laten herstellen van dit wonderlijke vermogen vormt het aangrijpingspunt voor osteopathie. ‘Het lichaam geneest zichzelf’.

3. De bouw en alle functies van het lichaam zijn onderling en wederkerig afhankelijk van elkaar

‘De structuur dirigeert de functie en de functie creëert de structuur’ ‘Osteopathy is anatomy, anatomy and once again anatomy’

Aan gedegen kennis van anatomie alleen heeft men weinig als men niet via de embryologie en fysiologie bestudeert hoe en waarom iets leeft ofwel beweegt!

Daarom dient osteopathie uit te gaan van een zeer gedetailleerde kennis van hoe een lichaam zich ontwikkelt en vooral welke krachten en bewegingspatronen daarbij een rol zouden kunnen spelen (embryologie) en hoe het uiteindelijk tot in detail vorm krijgt (anatomie).

Wetenschappelijk en filosofisch gezien, is het juist de osteopathie die ook het belang van onwillekeurige bewegingen bestudeert om uiteindelijk herstel of genezing mogelijk te maken. Dus door de opbouw (anatomie) van het lichaam tot in de kleinste details te blijven bestuderen kan men steeds verder beredeneren hoe alle functies daarmee samenhangen.